خبرگزاری رسا ـ عضو جامعه مدرسین، اظهار داشت: شیعه، تنها مذهبی است که عقلانیت و احساس را توأمان به اوج رسانده است؛ چرا که هم با قرآن و استدلال با انسان برخورد می‌کند و هم احساسات او را هدف می‌گیرد. مذهب و تفکری که مبتنی بر این دو مقوله است، قطعاً پیروز می‌شود.

به گزارش خبرگزاری رسا، به نقل از پایگاه اطلاع ‌رسانی حج از کربلا المقدسه، حجت‌الاسلام والمسلمین جواد مروی در سخنانی در حرم شریف اباعبدالله الحسین (ع) اظهار داشت: شیعه، تنها مذهبی است که عقلانیت و احساس را توأمان به اوج رسانده است؛ چرا که هم با قرآن و استدلال با انسان برخورد می‌کند و هم احساسات او را هدف می‌گیرد.

این سخنران حرم حسینی ادامه داد: جامعه‌شناسان در برابر یک پرسش و مسئله بسیار مهم قرار گرفتند که آن سئوال، این بود: چگونه تشیع با پیروان اندک به مذهبی با انبوه یاران و پیروان تبدیل شد و در جهان گسترش یافت؟

وی افزود: آن‌ها در پی پاسخ این سئوال بر آمدند و فداکاری را عنصر اصلی و اساسی مذهب تشیع یافتند؛ در حالی که فداکاری هم حاصل همان ترکیب، یعنی عقلانیت و احساس است.

حجت‌الاسلام والمسلمین مروی با بیان ماجرای شهادت حجر بن عدی و فرزندش در مرج العذرا گفت: معاویه بعد از شهادت مولا امیر مؤمنان، این یار حضرت علی (ع) را دستگیر و دستور قتل او و جوان 18 ساله‌اش را صادر کرد. گفته می‌شود که فرزند او، جوانی بسیار زیبا و خوشرو بوده که شعرای عرب درباره‌اش شعرها سروده بوده‌اند.

وی با بیان اینکه قاضی دمشق، حجر را به دلیل ولایت به اعدام محکوم کرده است، اظهار داشت: وقتی جلاد از این یار ولایی حضرت امیرالمؤمنین (ع) می‌پرسد که «اول او را به قتل برساند یا فرزندش را؟» حجر می‌گوید اول پسرش را به شهادت برسانند. جلاد و دیگران، او را شماتت می‌کنند که دوست دارد حتی چند دقیقه بیش‌تر از پسرش زنده بماند، اما او برای رأی خود استدلالی می‌آورد که حیرت‌انگیز است.

این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم سپس خاطرنشان کرد: دلیل حجر بن عدی برای تقدم شهادت فرزندش این بود که چون پسرش جوان است، ممکن است وقتی شمشیر را روی گردن پدرش می‌بیند، تاب نیاورد و بترسد. به همین دلیل، احتمال دارد که فرزندش از ولایت امیر مومنان دست بکشد. پس بهتر است که او زودتر به شهادت برسد. این منطق یک شیعه است.

حجت‌الاسلام والمسلمین مروی، سخنان خود را با اشاره به کتاب «حسین در اندیشه مسیحیت» دنبال کرد و گفت: آنتوان بارا، مؤلف مسیحی این کتاب می‌گوید که عزاداری شیعیان در شهادت سید و سالار شهیدان، اباعبدالله الحسین (ع) پس از 1400 سال برای او مفهومی نداشته است. بارا می‌گوید که به هر کشور شیعه‌ای که می‌رفته، مشاهده می‌کرده که داغ حسین بن علی (ع) تازه است و انگار این اتفاق در سال‌های اخیر افتاده است.

وی در نقل این موضوع از نویسنده کتاب «حسین در اندیشه مسیحیت» اظهار داشت: آنتوان بارا با کنجکاوی‌های خود به ملاقات یک کشیش و عالم بزرگ مسیحیت در شهر رم می‌رود و از او می‌پرسد: حسین (ع) را می‌شناسی و قصه کربلا را می‌دانی؟ آن دانشمند نامدار مسیحی در جواب می‌گوید: اگر ما مسیحیان، کسی مانند حسین (ع) مسلمانان را داشتیم، در هر شهر و روستا، پرچمی به نام او نصب می‌کردیم و با این کار، مذهب خود را توسعه می‌دادیم. اما متأسفم که ما حسین (ع) نداریم.

این عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در پایان گفت: رمز بقاء و ماندگاری مکتب تشیع، همین سیدالشهدا (ع) است. اوست که عقل و احساس شیعیان را مخاطب قرار می‌دهد